
Մենք կարողանում ենք ինքնուրույն հանել մեր վերարկուներ և կոշիկները: Հանելուց հետո ինքնուրույն կախել և դասավորել կոշիկները, որից հետո հաքնել մեր հողաթափերը: Կեցցեն մեր ինքնուրույննիկները:
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալ Արևելյիրան դպրոց-պարտեզ
Մենք կարողանում ենք ինքնուրույն հանել մեր վերարկուներ և կոշիկները: Հանելուց հետո ինքնուրույն կախել և դասավորել կոշիկները, որից հետո հաքնել մեր հողաթափերը: Կեցցեն մեր ինքնուրույննիկները:
Այսօր՝ օրվա երկրորդ կեսին, որոշեցինք բոլորս միասին կատարել միջավայրի խնամք: Մեզ հետ վերցրեցինք հիգիենիկ ձեռնոցներ և աղբի համար նախատեսված տոպրակ: Խոսեցինք ,որ պետք է մեր միջավայրը պահենք մաքուր և չաղտոտենք: Որ պետք է աղբը չթափենք հատակին, այլ գցենք աղբամանը: Նրանք այնքան ոգևորված էին հավաքում աղբը և բլբլում, որ կարծես մեր այսօրվա զրույցը հասանելի դարձավ իրենց: Մեր նպատակն է նրանց հետ միասին մաքուր պահել մեր շրջակա միջավայրը:
Զբոսանքի համար իդեալական վայր է մեր կրթահամալիրը:Այստեղ երեխաները մաքուր օդ են շնչում, ազատ շարժվելու և խաղալու լայն ընտրություն ունեն: Մենք ել օգտվեցինք այդ առիթից և որոշեցինք, որ այսօրվա հետճաշիկը պետք է կազմակերպենք բակում: Նրանք սկսեցին ոգևորված ուտել և բլբլալ: Այս օրն ել այսպես անցավ մեզ մոտ…
Մեր արևելքի հերթապահները՝ այսօր օգնեցին մեզ առավոտյան նախաճաշը խոհանոցից բերել: Նրանք դա անում են շատ մեծ հրճվանքով և ոգևորվածությամբ: Նրանք մեծ սիրով են մասնակցում և ձեռք են բերում ինքնուրույնություն, անգամ մեր ամենա փոքրիկ սանը Նարեկը😊 մեծ սիրով է մեզ այդ հարցում օգնում:
Պատրաստվում ենք բարեկենդանի ծեսին, բոլորս միասին պատրաստեցինք գունեղ և տարբերվող դիմակներ:
Բարեկենդանի անբաժանելի մասն է դիմակավորումը։ Մարդիկ հնարավորություն ունեին ծպտվելու և կերպարանափոխվելու։ Հաճախ դա ձգտման կամ բողոքի արտահայտություն էր, մարդկանց սխալները վեր հանելու և սրբագրելու հնարավորություն, հաճախ ուներ նաև չար ոգիներին վախեցնելու նպատակ։
Դիմակավորված կերպարներից էր երեկոյան տներ այցելող մեյմունը:
Փետրվարը սկսեցինք Թումանյանական շնչով երգ ու պարով, խաղիկներով, հեքիաթներով, ընտանեկան նախագծերով, իսկ փետրվարին 《Տյառնընդառաջի ծեսն》 էր նախակրթարանների բոլոր խմբերում որին հաջորդեց《 Բարեկենդանի ծեսը 》։
Ընտանեկան նախագիծ՝
Թումանյանի ստեղծագործություններից 《Սևուկ ուլիկը》հեքիաթասաց մեր պայծառ Վիկան…
Ընտանեկան նախագիծ՝
Թումանյանի ստեղծագործություններից 《Չարի վերջը 》հեքիաթասաց մեր Նարեկը…
Ընտանեկան նախագիծ՝
Թումանյանի ստեղծագործություններից 《սևուկ ուլիկը》հեքիաթասաց մեր տաղանդ Նարեն…
Թումանյանի համանուն ստեղծագործության հիման վրա, այսօր ձայնագրեցինք<<Շունն ու կատուն>>
Թումանյանի ստեղծագործություններից《Ծիտը 》հեքիաթասաց մեր Նարեկի մայրիկ Լիլիթը …
Փիսոն, փիսոն մլավան,
Թավրիզ թողեց, փախավ Վան…
Արևելքի մեծիկները որոշեցին ,որ Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթների հերոսները պետք է իրար ճանաչեն:
Տյառնընդառաջի Տոնը յուրահատուկ ձևով նշելու համար, Արևելքի մեծիկները այսօր պատրաստեցին կենաց ծառը…
Թղթերի վրա նկարեցինք « չարաճճի» կերպարներ ։Ամրացրեցինք կենաց ծառի վրա, խարույկը նետելու համար…
Սեբաստացի Հովակիմյանների ընտանիքը պատրաստում է ծիսական հալվան…
Մեր համովիկ Յանան պատրաստում է Բոհրած կորեկ (ադի ֊ բուդի)…
Պատրաստեցինք «ուղտ խաղացնելու» համար փայտի վրա ամրացված ուղտի գլուխ`«Բարեկենդանի» կարևոր խորհրդանիշերից մեկը:
《Բարեկենդանի ծեսին》ընդառաջ
«Բարեկենդանը» հումորային կոլորիտով հագեցած ,ընտանեկան ներկայացումը Վիկայից…
Այսպիսին են սեբաստացի ծնողները… Թումանյանոտ առավոտ՝ Բարի լույս…
Երկուշաբթի փետրվարի 24
Նախաճաշ՝
Ճաշ՝
Հետճաշիկ՝
Երեքշաբթի՝ փետրվարի 25
Նախաճաշ՝
Ճաշ՝
Հետճաշիկ՝
Չորեքշաբթի՝ փետրվարի 26
Նախաճաշ՝
Ճաշ՝
Հետճաշիկ՝
Հինգշաբթի՝ փետրվարի 27
Նախաճաշ՝
Ճաշ՝
Հետճաշիկ՝
Ուրբաթ՝ փետրվարի 28
Նախաճաշ՝
Ճաշ՝
Հետճաշիկ՝
Երբ նստած զրուցում էինք՝ մեկել հանկարծ Հայկոն սկսեց բարձր ծիծաղալ, երբ հարցրեցի թե ինչու՛ ես ծիծաղում Հայկո. — ասաց՝ ընկեր Ալինա Նիկը ասումա, որ ձեզ շատա սիրում ու չի նեղացել: Հայկոն այնքան ուրախ էր դա ասում, որ գժվել կարելի է: Ամեն օրս այստեղ այնքան հաճելի է, որ ինձ թվում է ես այստեղ շատ տարիներ եմ աշխատում, երբ երեխան կարողանումա սիրել քեզ և ընդունել, այ դա է ամենա մեծ գնահատականա ինձ համար: Իսկ իմ սերը անսահման է :
Առավոտյան զրուցեցինք, թե ի՞նչ է լացը, տխրությունը, ո՞րն է տխրության և լացի պատճառները, ի՞նչու ենք տխրում, լալիս: Փորձեցինք պարզել թե՛ իրենց հարազատները ինչու են տխրում :
Զրույցի ընթացքում պարզեցինք…
Մեր զրույցից հետ, մի որոշ ժամ անց, երբ Անտուանը ոտքը ցավեցրեց և արտասվեց,Հայկոն միանգամից բղավեց այ~ տեսեք՝ ընկեր Ալինա սա է տխրությունը, տեսաք Անտուանը տխրեց:
Մենք մեր սաներով, անգամ օրվա վերջում մնում ենք ակտիվ և էներգիայով լի: Նրանք շատ են սիրում մարզվել՝ ցատկել, գլուխկնոծի տալ, խենթանալ: Մենք տալիս ենք այդ հնարաորությունը, իրենք ընտրեն թե՛ ինչպես մարզվեն և դա նրանց ավելի է ոգևորում ու զվարճացնում, դե իսկ մեր նպատակը այս կրթահամալիրում հենց դա է՝ թողնել իրենց ազատ և ինքնուրյուն զբաղվեն նրանով ինչով իրենք են ցանկանում: